سینکرونایز

سینکرونایز  ( باله در آب )

شنا، ورزشی رقابتی است که سرعت در آن حرف اول را می زند، اما وقتی «موزون» در کنارش جای می گیرد آن را تبدیل به رشته ای می کند که شنا، ژیمناستیک، واترپلو، شیرجه، حرکات هنری یا آکروباتیک را به اجرا در می آورد.

هر فردی که این رشته ورزشی را از نزدیک می بیند قطعاً متوجه می شود که ورزشکاران این رشته قابلیت پنج رشته ورزشی بالا را، توامان دارا هستند.

هماهنگی حرکات با موزیک و شناگران با یکدیگر و انجام تکنیک های شنا، ژیمناستیک، شیرجه و حرکات هنری و آکروباتیک با قاعده خاصِ این رشته بیانگر انعطاف پذیری، قدرت، سرعت در ورزش جذاب و سینکرونایز  ( باله در آب ) است.

در نگاه اول، یادگیری این رشته بسیار سخت و دشوار به نظر می رسد، ولی دسته بندی هایی که در آموزش ورزش سینکرونایز  ( باله در آب ) شده است، حرکات را بسیار ساده و حتی در مراحل اولیه بسیار دلپذیر و آسان می سازد. ساختن اشکال متفاوت به یکباره امکان پذیر نیست. ولی با جزء به جزء کردن حرکات می توان قابلیت مطلوب را در جهت نمایش فیگورِ خاص به دست آورد.

در این قسمت برای آموختن اجزای این رشته به طور اجمالی که به بخش های گوناگون تقسیم بندی شده است، آشنا می شوید. که شامل موارد زیر می باشد.

1- وضعیت های پایه                                 2- انتقال ها و حرکات پایه

3- فیگور                                     4- روتین

وضعیت های پایه در سینکرونایز  ( باله در آب )

 

ابتدایی ترین بخش سینکرونایز  ( باله در آب )، وضعیت پایه نام دارد. سینکرونایز  ( باله در آب ) شامل نوزده وضعیت پایه است که بعضی از این وضعیت ها، خود شامل چند حالت هستند، به طور مثال، وضعیت تک پایه باله[2] شامل دو حالتِ در سطح آب (Surface) و غوطه ور در آب (Submerged) است.

برای اجرای وضعیت پایه، شناگر بدنش را در موقعیت های معین تعریف شده، قرار می دهد و همواره سعی می کند که وضعیت بدن خود را با حرکات پارویی دست (Sculling) حفظ کند و در نهایت، بهترین ارتفاع[3] مورد نظر در آن شکل را بدست آورد و بدنِ خود را کنترل کند. تصاویر قید شده دو وضعیت را نشان می دهد.

وضعیت تک پای باله – غوطه ور در آب

تبدیل یک وضعیت پایه به وضعیت پایه دیگر در طی یک جریان را انتقال (Transition) می نامند. در یک انتقال پس از این که شناگر به درستی در وضعیت پایه اول قرار گرفت با حفظ ارتفاع (به استثناء موارد خاص) با کنترل و بدون تقلا اجزاء بدن خود را به نحوی جابه جا نماید که با طی بهترین مسیر به وضعیت پایه دوم برسد.

(در آموزش انتقال ها ارتفاع و نحوه قرارگیری بدن در وضعیت جدید تعریف و توضیح داده خواهد شد.)

به عنوان مثال: شروع از وضعیت Back Layout و تبدیل آن به (Sail boat) Surface Bent Knee این انتقال در دسته اول قرار دارد. به تصویر زیر توجه فرمایید.

نمونه ای از یک انتقال ـ تبدیل از وضعیت اول به وضعیت دوم

در کل، چندین انتقال وجود دارد که با توجه به نحوه قرارگیری بدن در آب به 11 دسته تقسیم می شوند. و تک تک این انتقال ها دارای ارزش عددی (Nomerical Value) با نام اختصاری (NV) است.

(توضیح کامل در مبحث انتقال).

پس از یادگیری وضعیت پایه و انتقال ها، حرکات پایه آموزش داده می شود. ترکیبی از چند انتقال و وضعیت پایه را حرکات پایه می نامند. به عنوان مثال حرکات پایه Walkout که شامل دو حالت می باشد:

حرکات پایه، بخش عمده اجزای فیگورها را تشکیل می‏دهند.

فیگور در سینکرونایز  ( باله در آب )

یک فیگور با یک وضعیت پایه آغاز و پس از انتقال هایی که خود شامل وضعیت های پایه هستند به پایان می رسد.

هر چهار سال یک بار فدراسیون جهانی شنا نوع فیگورهای رقابتی را تغییر می دهد. FINA در ارزیابی فیگور با توجه به مجموع ارزش عددی انتقال های موجود در یک فیگور، عددی با عنوان درجه سختی DD (Difficullyt Degree) به هر کدام از آنها اختصاص می دهد تا بدین وسیله فیگورهای دشوار از فیگورهای ساده تر تشخیص داده شوند.

بطور مثال، درجه سختی فیگور Sumersault Back tuck کمترین نمره عدد 1/1 بوده است. و فیگورِ Crane در نهایت بالاترین درجه سختی، عدد 5/3 را تا به حال داشته است.

تصویر زیر فیگور با درجه سختی های متفاوت را نشان می دهد.

روتین در سینکرونایز  ( باله در آب )

مهمترین بخش سینکرونایز  ( باله در آب ) «روتین» نامیده می شود که نوع کامل تری از موارد فوق است. سینکرونایز  ( باله در آب ) شامل سه رقابت فیگور، روتین فنی و روتین آزاد می باشد.

روتین آزاد در سینکرونایز  ( باله در آب )

در سه نوع رقابت: انفرادی (Solo)، دو نفره (Duet)، تیمی (Team) که خود به دو بخش ترکیبی (Combo) که ترکیبی از انفرادی، دو نفره و تیمی و (Haylight) که مجموعه ای از حرکات سخت و ریسک دار است، انجام می شود. در روتین آزاد هیچگونه محدودیتی در انتخاب و ترتیب عناصر وجود ندارد.

روتین فنی در سینکرونایز  ( باله در آب )

شامل رقابت های انفرادی (Solo)، دو نفره (Duet)، تیمی (Team) است. در رقابت روتین فنی اجزا و ترتیب آنها توسط فدراسیون جهانی شنا هر 4 سال تعیین می گردد و شناگران می بایست با ترتیب قید شده عناصر دوره (Required Elements) را اجرا نمایند و مجاز می باشند که در خلال این عناصر حرکاتی اختیاری اضافه نمایند.

هیچ کتابی شما را مربی نمی کند. اما کتاب حاضر می تواند برای شما آموزش و ایده تئوری و عملی شفافی به همراه داشته باشد تا مهارت های مربی گری شما را افزایش دهد. اما تنها راه پیشرفت در این امر، مربی شدن است. یعنی با دقت حرکت انجام شده را مشاهده کنید. اشتباهات را ببینید و با تجربه و قاعده خاصِ هر حرکت آنها را تصحیح کنید. هیچ مربی همه جواب ها را نمی داند، تجربه و تحصیل دلیلِ پاسخ به سوالات سخت است.

توصیه ها در سینکرونایز  ( باله در آب ):   

– ارتقاء علم و دانش واضح از این رشته و مهارت کامل از آموزش هر وضعیت و انتقال را در رأس کار خود قرار دهد.

– با توجه به تفاوت های فردی هر آموزش گیرنده نیازهای بالا بردن مهارت آنان را بشناسد.

– انتقال صحیح هر آموزش در یادگیری تأثیرگذار است.

– به شناگر تصویر واضحی از وضعیت، انتقال و در آخر از فیگور داده می شود.

– نمایش صحیح فیگور توسط شناگر برتر، مربی و یا فیلم انجام شود.

– شناگر تجربه احساسِ، حرکت را باید بدست بیاورد.

– تمرین ها به پیشرفت مهارت بعدی منتهی شود.

– کار نیکوکردن از پرکردن است. اما تمرین حرکت اشتباه فقط حرکت اشتباه را تقویت می کند.

– شناگر باید بفهمد عمل پارویی صحیح دست کمک زیادی به اجرای آن مهارت می کند.

– همیشه ابتدا وضعیت بدن و سپس روش پارویی دست کنترل شود.

– زمان تلف می شود اگر روش پارویی را در عملکرد اشتباه بدن انجام گیرد.

– تطابق عمل پارویی برای عمل جدید بدن (تغییر حرکت دست برای اجرای جدید) مهم است.

– هر تمرین ابتدا روی خشکی صورت گیرد.

– لبه ها و دیواره ها و موج‏گیرهای استخر از ابزارِ کمک آموزشی هستند.

– دستیار (کمک کننده) جهت حمایت فیزیکی (لمس اعضای بدن) برای ایجاد مقاومت، هل دادن ملایم، فشار دادن اندام بالا رفته و به انحراف در آمده، تأثیرگذار است.

– از بطری پلاستیکی توخالی یا تخته شنا و یا دوقلو و بازوبند می توان استفاده نمود.

– شمارش و یا ایجادِ ضربه و صدا در آب برای تمرین حرکت پارویی دست و انتقال ها و مکث در حرکات انجام گیرد.

– شمارش و ضربه ها حتماً تا اجرای کامل و درک واقعی از حرکت باید ادامه یابد.

– این تفکر که شناگر در یک حرکت مهارت پیدا کرده و دیگر لازم به تمرین نیست، اشتباه است.

– در طول زمانی که مسابقه نیست وضعیت ها و انتقال ها باید تکرار شوند. روش های جدید پارویی دست باید توسعه و تمرین شود تا مهارت افزایش یابد.

– وقتی یادگیری ب حد تسلط برسد، تکنیک صحیح با تکرار، باعث بالا بردن قدرت، تحمل و توان عضلانی شده و در نتیجه مهارت افزایش می یابد.

– افزایش مهارت به صورت انفرادی به گونه ای پرورش داده شود که شناگر جدیت در تمرینات را به خاطر بسپارد اغلب، مهارت ها تحت تأثیر بی تمرینی قرار گرفته، شناگر ضعیف می شود و در نتیجه وی دستخوش استرس و اضطراب می گردد.

پیش نیازِ آموزش های پایه در سینکرونایز  ( باله در آب )

¯ وضعیت مناسب بدن در سینکرونایز  ( باله در آب )

¯ حرکات اولیه در آب در سینکرونایز  ( باله در آب )

¯ وسایل کمک آموزشی در سینکرونایز  ( باله در آب )

¯ حرکات پارویی دست در سینکرونایز  ( باله در آب )

¯ چگونگی حرکت در آب در سینکرونایز  ( باله در آب )

¯ پای دوچرخه در سینکرونایز  ( باله در آب )

¯ تنفس در سینکرونایز  ( باله در آب )

¯ وضعیت مناسب بدن در سینکرونایز  ( باله در آب )

در آغازِ آموزش این رشته، ایجاد وضعیت مناسب، توازن و کنترل بدن از اهداف اصلی است.

شناگر باید بیاموزد که اگر لازم باشد تغییرات اساسی در وضعیت بدن خود بدهد. منظور از وضعیت بدن، حالت واحدی از ساختار بدن در کلیه موقعیت های حرکتی مثل نشستن، راه رفتن و دویدن است.

وضعیت بدن، معیاری شاخص برای بیان سطح سلامتی عمومی و کارایی فرد، در حرکات و فعالیت ها است. وضعیت صحیح بنیاد تمامی حرکات در انسان است. شروع و پایان هر حرکت در این ورزش بستگی به وضعیت و ساختار جسمانی دارد.

ناهنجاری هایی از قبیلِ قوز کردن پشت (Kyphosis)، افتادگی شانه (Scoliosis)، گودی کمر (Lordisis)، خمیدگی لگن به سمت جلو، عقب و طرفین، پرانتزی بودن زانو (Bow leg) یا پای ایکس (X leg) و یا برجستگی و فرورفتگی در زانو در این رشته باید حتی المقدور از بین برود. تصویر زیر گویای نکات فوق است.

وضعیت اشتباه و صحیح را در ایستادن، که پایه اصلی این حرکات است به خوبی دیده می شود.

¯ حرکات اولیه در آب در سینکرونایز  ( باله در آب )

اولین حرکتی که آموزش داده می شود همانند آموزش اولیه شنا، سُر خوردن است. با این تفاوت که تمامی عضلات بدن کاملا منقبض، کشیده شده و به حالت خوابیده روی آب و یا زیر آب قرار گیرد. به طوری که هیچگونه انحرافی در ستون فقرات وجود ندارد، پاهای شناگر کاملاً کشیده و به هم چسبیده است.

از همان روزهای اول در رابطه با کشیده شدن مفصلِ مچِ پاها و پنجه ها تأکید می شود. همینطور دست هایش نیز بدون هیچگونه خمیدگی در مفاصل آرنج و مچ، در راستای شانه به شکل کاملاً صاف قرار دارد.

نکته: لازم به ذکر است علاوه بر تمرین در آب، تمرینات بیرون از آب، مانند گرم کردن، تمرینات کششی و انعطاف پذیری در بیرون از آب ضروری است.

بالانس در قسمت کم عمق در سینکرونایز  ( باله در آب )

در اینجا منظور از بالانس، بر عکس شدن در آب بوده به طوری که دست ها روی کف استخر قرار گرفته و پاها با حالتی کشیده و تا زانو از آب بیرون می آید. کشیدگی توام با انقباض عضلات کل بدن در این رشته بسیار مهم است. حرکت فوق کمک زیادی برای دستیابی به کشیدگی دارد. بالانس عمود داخل آب، در عمقی انجام می گیرد که شناگر بتواند تا شانه در آب قرار گیرد. (در اجرای این حرکت شناگران می توانند به یکدیگر کمک کنند). در حین آموزش ایجاد انقباض در تمام بدن به ویژه کشیدگی در پنجه های پا (نهایت وضعیت پلانتارفلکشن) مرتباً تذکر داده می شود. به طوری که انگشتان پاها در نهایت وضعیت پلانتارفلکشن باشد. بعد از یادگیری اصول اولیه این حرکت برای بدست آوردن مهارت بیشتر در قسمت های کم عمق تر استخر انجام می شود. به طوری که قسمت های بیشتری از پاها بیرون از آب بیاید. آنقدر این عمل انجام می شود تا شناگر بتواند این حرکت را در عمقی از آب انجام دهد که حداقل تا خط نشیمنگاه بیرون از آب باشد.

بعد از این مرحله، شناگر باید همراه با انقباض کامل بدن، روی دست هایش حرکت کند و یا با حفظ همین وضعیت بتواند یک دور کامل بچرخد.

برای درک بیشتر وضعیت بالانس در آب پیشنهاد می شود، مطابق تصویر زیر بدن به سه هرم مجزا از پایین به بالا (پاها، تنه و سر) تقسیم بندی شود. به طوری که مطابق شکل، رأس هر هرم در قسمت میانی قاعده هرم بعدی است. این تجسم فضایی کمک بسیاری به شناگر می کند تا وضعیت بدن خود را درک نماید و وقتی که بدن خود را به شکل عمودی نگه می دارد، توجه داشته باشد که این سه هرم بایستی محکم و استوار و متصل به هم در یک راستا قرار گیرد.

به تدریج شناگر یاد می گیرد این مهارت را حتی در قسمت عمیق به شکل افقی و عمودی بدون کمک گرفتن از دست ها انجام دهد.

نکته: نگهداشتن سر در خط مستقیم و در راستای بدن بسیار مهم است، سر نبایستی از محور طولی خارج گردد. در حین آموزش و فراگیری مربی مکرراً این مسئله را یادآوری می نماید.

برای درک بیشتر می توان از مثال زیر کمک گرفت. به شناگر خود بگویید، فرض کنید در زیر چانه خود پرتقال یا سیبی قرار داده اید. اگر سر را به عقب ببرید میوه می افتد و اگر سر را به سینه نزدیک کند میوه خود را له کرده است. در نتیجه سر خود در حالتی نگه دارد که هم میوه سالم بماند و هم نیافتد.

قرارگیری وضعیت افقی و عمودی بدن در آب، مبنا و پایه آموزش های بعدی شناگر است و با اضافه کردن حرکاتی دیگر مانند حرکت پارویی دست، فراگیرنده آماده می شود تا حرکات ترکیبی را یاد بگیرد.

¯ وسایل کمک آموزشی در سینکرونایز  ( باله در آب )

در هر رشته ورزشی جهت آموزش مفید و بهینه از وسایل کمکی نیز می توان استفاده نمود.

قوطی های پلاستیکی توخالی یک و نیم لیتری (مثل قوطی وایتکس یا نوشابه) این وسایل جانشسین عمل پارویی دست است. آنها به شناگر اجازه می دهد تا بر روی وضعیت بدن به جای حرکت پارویی تمرکز داشته باشند. جاذبه زمین در موارد مختلف بر روی این سطوح اتکا، تأثیرگذار است (ممکن است موقعیت یادگیرنده در بعضی مواقع تغییر کند) با تمرین، شناگر می تواند تسلط خود را افزایش دهد.

تخته شنا، دو قلو، بازوبند

این ابزار نوعی کمک کننده شناور است که مورد استفاده شناگران قرار می گیرد. آنها به اندام کمک می کنند تا حرکت درست انجام شود. به شناگران اجازه می دهند که بر روی کشش صحیح تمرکز داشته و بدن شناگر را در موقعیت دلخواه نگه ی دارد و دیگر اینکه در ارائه شکل صحیح، جهت اجرای حرکت پارویی تأثیرگذار است.

دیرک، چوب یا فلز

با یک میله فلزی با ضربه زدن به میله و یا پله استخر می توانند شمارش ها را جهت زمان بندی حرکات به شناگران آموزش دهند. شناگران می توانند حرکات را با یکدیگر به شکل هماهنگ در آب اجرا نمایند.

وزنه ها

از وزنه ها خیلی با دقت باید استفاده شود. شناگران کم سن و سال نباید از وزنه استفاده کنند.

وزنه ها باعث به هم خوردن تعادل در آب می شوند و شناگر برای حفظ تعادل خود مجبور به اعمال قدرت در عضلات خصوصاً در حرکات پارویی دست است و در بعضی موارد در حالات عمودی باعث کشیدگی بدن و انقباض لازم عضلانی می شوند. کاربرد وزنه باید با نظر مربی اعمال گردد.

کش یا باندهای ارتجاعی

برای نگهداشتن دست ها و پاها در جایگاه های مورد نظر کاربرد دارد. مثلا زمانی که شناگر در حرکت پارویی Support بازوانش از پهلوهای وی دور می گردد. یا در حین حالت های عمودی و افقی پاها از هم دور می شود. بستن این کش به دور پاها و بازوان کمک می کند که شناگر در وضعیت صحیح قرار گیرد، و حالت چسبندگی پاها و جایگاه صحیح دست ها را به نمایش بگذارد.

میکروفن

استفاده از دستگاه های شنوایی در زیر آب به مربی اجازه می دهد که بازگشت صدای مربی در دم به شناگر برسد. این راه، بهترین روش برای رفع اشکال شناگران است.

نشانه

پارچه یا پلاستیک قرمزرنگ به ارتفاع یک متر و به عرض سی سانتیمتر است که به دیواره استخر نصب می شود جهت اینکه شناگر وضعیت خود را در آب گم نکند. (برای ثابت ماندن آن در لایه پایینی که به طرف عمق آب است تکه سرب یا فلز در آن گذاشته می شود که سنگین شده و از جابجایی آن جلوگیری کند)

¯ حرکات پارویی دست (Sculling) در سینکرونایز  ( باله در آب )

عملکرد پارویی دست اگر به صورت صحیح انجام شود، می تواند یک سطح اتکای محکمی برای کل بدن ایجاد کند. اسکالینگ یا حرکات دست از جمله مهمترین مهارت هایی است که همزمان با یادگیری وضعیت ها به شناگر آموزش داده می شود. این مهارت ها برای توازن، ثبات، پیشروی و انتقال از یک وضعیت بعدی، ایجاد پوشش دهی در آب، و در نهایت در اجرای یک فیگور بسیار ضروری است.

در ابتدا توضیح مختصری در گروه های عضلانی درگیر در حرکات مختلف و تقویت عضلات دست ها داده می شود.

عضلات کمربند شانه ای

گروه عضلات کمربند شانه ای شامل گروهی از عضلات هستند که موقعیت های مختلف حرکات دست را در جهات گوناگون ممکن می سازد. که در این جا به مهمترین آنان اشاره می شود.

عضله دالی (دلتوئید)

شامل سه قسمت قدامی ـ میانی و خلفی است و عمل دور کردن دست از بدن و برگرداندن آن به حالت اول (آبداکشن و آداکشن) و چرخش داخلی و خارجی دست و همچنین باز کردن دست به سمت جلو و برگرداندن آن به حالت اول (فلکشن و اکستنشن) را موجب می شود.

تمرینات تقویتی: بالا آوردن دست ها از جلو تا سینه (با میله یا دمبل) ـ بالا آوردن دست ها از پهلو، تا شانه ها ـ بارفیکس ـ شنا روی زمین ـ حرکات سرشانه ها که دست ها به بالای سر برده می شوند.

عضله سینه ای بزرگ

عضله سینه ای بزرگ نیز در خم کردن عمودی و افقی دست ها، دور و نزدیک شدن بازو و چرخش داخلی نقش دارد.

تمرینات تقویتی: شنای روی زمین با شیبِ کم ـ حرکات پرس سینه، حرکات دیپ پارالل

عضله غرابی بازویی

در خم کردن افقی، نزدیک شدن و چرخش داخلی دست ها دخالت دارد.

تمرینات تقویتی: بالا آوردن دست ها از جلو و پایین آوردن دست از پهلو ـ حرکت دادن دست در امتداد افق

عضله پشتی بزرگ

نزدیک کننده، دورکننده، چرخش داخلی استخوان بازو را موجب می شود.

تمرینات تقویتی: بارفیکس، حرکات پارو زدن، شنا در آب

عضله دو سر بازویی

عملکرد آن خم کردن آرنج و چرخش خارجی ساعت است.

تمرینات تقویتی: خم کردن آرنج از جلوی بدن با یک میله یا دمبل ـ بالا کشیدن بدن به وسیله بارفیکس (کف دست ها رو به صورت) ـ تمرینات با کش

عضله سه سر بازویی

عضله گرد بزرگ، عضله ذوزنقه، متوازی الاضلاع، گوشه ای نیز از جمله عضلات کمربند شانه محسوب می شوند که در حرکات دست در جهات مختلف درگیر و سهم عمده ای دارند. در باز کردن آرنج و دور و نزدیک کردن استخوان بازو دخالت دارد.

تمرینات تقویتی: شنا با شیب ـ شنای روی زمین ـ بارفیکس ـ بردن ساعد به پشت سر با میله یا دمبل

عضلات ساعد

گروه های عضلانی دیگری که در حرکات دست درگیر می شوند عضلات ساعت است.

عضله درون گرداننده

عضله مربع درون گرداننده

عضله برون گرداننده

گروه های عضلات واقع در دو عضو ساعد و کف دست در ایجاد نیروی پیش برنده برای شناگران مهم هستند و همچنین از این دو عضو برای ایجاد نیروی بالابرنده در سینکرونایز  ( باله در آب ) استفاده می شود. شناگران با حرکات خطی و دورانی دست های خود باعث ثابت ماندن، پیشروی و توازن در آب می شوند و همچنین نیروی بالابرنده (Life) مانند غوطه وری و فرو رفتن شناگران در آب می شود.

تمرینات تقویتی: بالا کشیدن بدن از بارفیکس (کف دست ها رو به صورت) ـ بالا آوردن یک وزنه از جلو

عضلات مچ و کف دست

مهمترین بخش ایجاد جریان در آب به وسیله این عضلات صورت می گیرد حرکات متنوعی که در مچ دست وجود دارد به علت وجود بیست و پنج عضله ای است که در این قسمت به سه شکل زیر فعالیت دارند.

دسته اول، این عضلات از مفاصل آرنج (استخوان بازو) شروع شده و به مچ، کف، و یا انگشتان دست متصل می شوند که هشت عضله هستند به آنها عضلات ناحیه ساعد نیز گفته می شود و از سر استخوان بازو می آیند و به دو دسته تاکننده ها و بازکننده های مچ دست تقسیم می شوند.

دسته دوم، هفت عضله ای هستند که از ناحیه ساعد شروع شده به کف و انگشتان متصل می گردند که چهارتای آنها به شست اتصال دارند و آن را حرکت می دهند. یکی از آنها چهار انگشت دیگر را حرکت داده و دو تای باقی مانده یکی انگشت سبابه و دیگری انگشت کوچک را به حرکت در می آورد.

دسته سوم عضلاتی هستند که از کف دست به انگشتان دست اتصال دارند و حرکات مختلف را موجب می شوند. تعداد آنها ده عضله است که در ناحیه کف دست یا انگشتان قرار دارند. چهار تای آنها بر روی شست اثر دارند، سه عضله دیگر بر روی انگشت کوچک و بقیه آنها بر روی تمامی انگشتان و استخوان های کف دست اثر دارند.

تمرینات تقویتی: تمرینات با کش ـ دمبل یا میله به صورتی که ساعد ثابت باشد و فقط مچ حرکت کند.

نکات مهمِ اجرای عملیات پارویی که در کیفیتِ عملکرد، بسیار با اهمیت است.

عمل پارویی دست در این رشته بسیار مهم و قابل توجه است. آموزش ها در شروع باید بسیار با دقت و صحیح انجام گیرد. هر شناگر ممکن است بر اساس توانایی خود بتواند وضعیت بدن خود را با عمل پارویی دلخواه انجام دهد و ثبات و کنترل را نیز داشته باشد. اما در ادامه تغییر وضعیت ها به حرکات پایه، ممکن است دچار مشکل شود. به همین دلیل بنیان و اساس آموزش ها باید تعریف شده باشد. آموزش ها مرحله به مرحله با تعا.ل و دقت پیش می رود. هیچ عجله ای در یادگیری وجود ندارد. برای هر عمل پارویی تمرینات زیادی صورت می گیرد. تمرین و تأکید بر روی حرکت صحیحِ وضعیت، درک از حرکت را در شناگر افزایش می دهد و اجرای صحیحِ وضعیت و عمل پارویی را در اندام خود حس می کند. مچ و کف دست در اجرای حرکات پارویی دست یا اسکالینگ نقش مهمی دارند. وضعیت انگشتان در هر یک از حرکات اسکالینگ به صورت کشیده، محکم و بدون خمیدگی به سمت بالا و پایین است. سرعت عمل پارویی در وضعیت های مختلف متغیر است. هر دو دست در یک عمق از آب قرار دارند. (البته حرکات پارویی دیگری نیز وجود دارد که استثناء است و جداگانه در مورد آنان بحث خواهد شد.) برای پارو کردن به داخل و خارج، فشار دست ها یکسان است. در اجرای حرکات دست اعمال نیروی مساوی توسط هر دو دست بسیار اهمیت دارد. در حین تغییر وضعیت، متعاقباً حرکات دست و اعمال نیروی وارده بر آب با توجه به وضعیت جدید تغییر خواهد کرد.

تا حد امکان تغییرات حرکات پارویی را در فیگور به حداقل برسانید.